Just another day at the office

Het ziet hier zwart van de mensen en ik voel me als eenzaam glow in the drak sterretje aan een donker plafond. Ondanks dat geniet ik enorm van mijn tijd hier! De interessante opdracht die ik heb, mag ik langer in Nigeria uitvoeren. Mijn opdrachtgever heeft me een extra week gegeven omdat de resultaten dermate goed zijn. Dit betekend dat ik een extra week heb voor leuke dingen hier!

Deze week staat nogal in het teken van veranderingen. In afgelopen 4 dagen heb ik 5 chauffeurs gehad, het meubilair in mijn appartement wordt vernieuwd en de grootste verrassing moet nog komen: de schoonmaakster is gaan koken. En weet je wat, ze doet het ook nog verdomd goed. Op dinsdag kookte ze me aardappelen met groente, een Nigeriaanse kruidentintje aan en het was lekker! Gisteren kookte ze me overheerlijke pasta à la Rachel en vanochtend kreeg ik ook nog een lekker omeletje. Het is maar goed dat ik een week extra heb gekregen, want dan kan ik daar nog even van genieten. Sorry mama!

Na drie rustige avonden, vond ik het weer eens tijd om wat te gaan beleven. En wat wil je naast een kerkbezoek nog meer in Afrika doen? Juist! Naar de bioscoop. En nadat ik dit heb gedaan is het ook serieus nog de moeite waard. De bioscoop is net zoals in Nederland, alleen de kwaliteit van het film is wat minder. Echter krijg je er wel een special effect bij, de zwarte medemens. Zij leven zo mee met de film, dat de ene naar de andere grappige opmerking door de zaal heen wordt geworpen. Nu hadden Tonbra en ik daar ook de goede film voor uitgekozen, maar dat ter zijde.

Terwijl ik dit zit te typen, ben ik aan het zingen. Kun je het geloven? Ik ook niet. Maar de dames (Berida, Suzan en Tonbra) nemen mij morgen mee naar een karaoke bar en ik heb met me grote mond gezegd dat ik het wel aandurf om een liedje te zingen. Ze wilde dat ik een liedje van westlife of the backstreetboys ging zingen, maar gezien ik vals en monotoon zing, kan ik niet 4 personen nadoen. Daarom heb ik voor een ander lied gekozen: Just the way you are. Hoop dat mensen achteraf zeggen “ach het gaat om het idee hè” en me niet compleet afmaken.

Wat ik in het weekend ga doen staat nog niet vast, heb veel plannen, maar ga in ieder geval naar een soort promotiefeest van iemand. Het is hier normaal om een promotiefeestje te geven wanneer je een functie (lees: salarisschaal) omhoog gaat! Zondag wil ik in ieder geval naar het strand of zwemmen, moet echt eens mijn energie kwijt, want zit nu al ander halve week met iets te veel luxe. De dames willen me trouwens ook nog leren dansen(no way, maar oké), jullie zullen het nog wel te horen krijgen.

En ter aanvulling op mijn vorige stukje, wil ik dit nog melden nadat ik overladen ben met verbaasde reacties: Ik ben een atheïst, laat daar geen twijfel over bestaan, maar wat ik afgelopen zondag voelde was een nieuwe ervaring voor mij. Toen ik de kerk in liep, vol verwachtingen over het gospelkoor, werd ik gegrepen door de sfeer die de plaats ademde. Ik werd heel even emotioneel en ik weet nog steeds niet waarom dat was. Wat ineens in mij op kwam zal ik proberen onder woorden te brengen.

God is niet een man die in de hemel op ons wacht. God is iets in onszelf en ALS je er in geloofd, kun je dat met anderen vieren in het huis van God, de kerk. Wanneer mensen naar de kerk gaan en God danken voor de kansen die ze gekregen hebben, danken ze in mijn opinie zichzelf. Kansen creëer je zelf en je kiest er voor. Wanneer mensen God danken voor vergiffenis, danken zij hun naasten. De naasten mensen zijn de personen die de uiteindelijke vergiffenis geven. En als God de kracht heeft om wonderen te laten gebeuren, dan betekent dat, dat je in jezelf moet geloven om wonderbaarlijke dingen te laten gebeuren. God is in mijn visie een alter ego van jou, maar ook van mij. Ik blijf atheïst, maar wil wel dit meegeven; geloof in jezelf, geef mensen kansen, maak je eigen kansen waar en laat wonderen gebeuren. Enjoy life!