Good morning sir

Sodeju, wat heb ik heerlijk geslapen vannacht, in mijn veels te grote twee persoonsbed. De wekker ging helaas ‘al’ om 6.45 omdat ik toch echt naar het werk moest. Ik zette de douche aan en er kwam allemaal bruin water uit zetten, een tegenvallertje! Snel naar de andere douche gegaan en daar kwam wel ‘normaal’ water uit. Nadat ik de klamheid van mijn lichaam had gedoucht liep ik, mezelf afdrogend, richting me kamer. Ik ging door de deur en in een onoplettend moment hoorde ik in een keer vanuit de hoek van de kamer, “good morning sir”. Het was Serina(huishoudservice) die mijn koffer aan het uitpakken was, bed opmaken enzovoort. Dus….. Maar verzocht om even de kamer uit te gaan, zodat ik me even kon aankleden. Zij ging ondertussen mijn ontbijt voorbereiden

Na het aankleden, gellen van me haar en dat soort dingen stond er een heerlijk ontbijtje geserveerd op de eettafel. Kopje thee met vers brood, toch niet verkeerd om zo ontvangen te worden. Toen ik mijn ontbijt naar binnen gewerkt had, wilde ik afruimen, maar dat was niet toegestaan. Alles werd weggedragen en direct afgewassen. Ik heb toch nog gepresteerd om een glas naar de keuken te brengen en daar was de volgende verrassing van de ochtend. Blijkbaar had Serina al een kind, want vanuit de bijkeuken kwamen allemaal gekke geluidjes. Een snelle blik om je hoek deed me verbazen. De kleine peuter, denk amper 2 jaar oud, was glazen aan het poetsen.

Ik ging mijn koffer inpakken om richting het werk te gaan. John(mijn chauffeur) kwam me ophalen en ik moest echt even me hart vasthouden. De weg lijkt hier een grote wipe-out parcours. Ik ga nog eens een poging doen om het op te nemen, echt wat een avontuur! Blijkbaar is het de normaalste zaak van de wereld, want John bleef gewoon rustig en knalde overal tussendoor, zonder schade. Verkeer is hier nog 10 x erger dan op Curaçao, ik ben blij dat ik niet zelf hoef te rijden, dan was ik nog liever in me bed blijven liggen.

Aangekomen bij kantoor moest ik eerst door de security check. Twee kleine mannen met veels te grote wapens staan er de poort te bewaken. Op kantoor was iedereen vriendelijk en ik heb er me eerste stappen aan het project kunnen zetten. In de middag uit eten geweest met de directeur bij een of ander wegrestaurantje, waar de Nigeriaanse bureaucratie ten top werd gedemonstreerd. Nadat we hadden afgerekend, wilde we een vers brood kopen. Dus dan ga je naar de balie en vraag je daarom, dan krijg je een bonnetje en moet je die afrekenen bij de kassa, aan de andere kant van de zaak. Met de bon ga je naar de balie en krijg je je brood. Dan moet je met je brood naar een tweede balie, waar je je brood kan laten snijden. Daarvoor moet je eerst een bonnetje halen bij de kassa, maar dit kan niet zonder dat je een brood in je had hebt. Dus na enig geklooi en gelach over het systeem hadden we eindelijk ons brood. Ook al duurde het snijden 17 minuten.

Vandaag een aardige analyse kunnen maken, morgen ga ik ‘m verder uitwerken. Tussendoor met John nog naar de supermarkt geweest. Ik hoefde alleen maar aan te wijzen wat ik nodig had, hij zorgde voor het inladen in het karretje en het afrekenen. Voor nu is het plan om bij Leyo te eten, gisteren was het zeer goed, dus hopelijk worden de verwachtingen wederom waargemaakt. Ik ben nu aan het wachten op mijn chauffeur(John).

Het is wennen, maar het went maar niet.