Tonight is my night

Haar warme adem kwam voelbaar tegen mijn rechter oor aan. Ritmisch, maar iets zwaarder dan normaal. Haar ene hand was om mijn lichaam geslagen, de ander verwrongen in de mijne. Onze lichamen waren gespannen, maar toch ook weer niet. Bij elke ademhaling rook ik haar aangename parfum. Op de achtergrond zong een onbekende Argentijnse man zwoel door, niet live, gewoon vanaf een CD’tje. Een briesje deed ons realiseren dat het lekker weer was, ook al interesseerde ons dat op dit moment weinig.

Misschien was het wel een bekroning op de dagen die ik met haar heb doorgebracht. Als reddende engel, maar vooral als vriendin. Samen hebben we een paar dagen opgetrokken. Als lokale wist ze me op interessante plaatsen te brengen en er ook over te vertellen. Van de universiteit tot kathedralen en van Sint Petershof tot aan knusse tussensteegjes. Ze is als een vis in het water in haar stad, wat het een aangename ervaring voor mij maakt.

Lichtelijk kneep ze mij in de hand, twijfelend deed ik mijn hoofd iets naar achter en keek haar met één oog aan. Ze knikte, daardoor wist ik genoeg. Ik sloot mijn ogen weer en probeerde mij te concentreren, desondanks dwaalde mijn gedachte weer weg.

Niet alleen haar kennis van de stad maakte deze dagen geweldig, maar ook haar persoonlijkheid. Zonder uitzondering zaten we tot laat aan de keukentafel met een goede fles droge witte wijn. Discussiëren, praten, verklaren, lachen over de meest uiteenlopende onderwerpen. Over onze passies, gebruiken, verafschuwingen, de Russische en natuurlijk de Nederlandse taal. Terwijl de zon haar eerste zonnestralen door de ramen heen wurmde, zochten we pas het bed op, om de volgende dag weer vroeg te vertrekken voor een nieuw avontuur. Ideaal voor een nachtbraker zoals ik.

De Argentijnse zanger op de achtergrond had plaats gemaakt voor akoestische muziek, nog steeds Argentijns, maar in een totaal andere stijl. Opnieuw kneep ze me lichtelijk in de hand, het was een teken. Het was ook lang geleden, dus ik was blij dat ze me hielp. Terwijl ik begon te bewegen, volgde ze mijn. De atmosfeer was goed. Geweldig zelfs. Vannacht heb ik, midden in Sint Petersburg, de tango met Evgenia gedanst.

“Do not go where the path may lead, go instead where there is no path and leave a trail"