I believe I can fly
Door: Bas Hetterscheid
Blijf op de hoogte en volg Bas
10 Mei 2012 | Rusland, Sint-Petersburg
Nogal duf zat ik in een twee propellervliegtuig, een SAAB 340, van Estonia Air. We waren net opgestegen van Tallinn, waar ik mijn overstap van 30 minuten ternauwernood had gehaald. Ik was al een tijdje onderweg, dus dommelde wat weg, kijkend uit het raam. Het geluid van de propellers hielden me wakker. Het werd eindelijk zwart voor mijn ogen. Eindelijk zwart? Zwart? Help! Nog geen tien minuten na het opstijgen had één motor het blijkbaar begeven en vlogen we schuin door de lucht. Met een 180 graden draai zetten we koers terug richting Tallinn.
De positieve adrenaline als ik normaal heb, stelde op dit moment niets meer voor. Ik scheet alle kleuren in me broek. Steeds vielen we weer een stuk naar beneden, turbulentie of zaten we echt in problemen? Geen idee, want de piloot bleef maar in het Ests door de intercom roepen. Eerlijk gezegd heb ik geen idee meer wat ik dacht, alleen dat mijn vakanties normaal niet zo ‘avontuurlijk’ beginnen. Naar beneden kijkend, zag ik de afstand tot de grond steeds kleiner worden, echter geen landingsbaan te ontdekken. Minuten leken voorbij te kruipen, maar daar was hij eindelijk. Stuntelend kwamen we aangevlogen, landde op een manier waardoor je zeeziek werd, maar we stonden weer op de grond.
Op de grond stonden zes man klaar om naar de motor te kijken, terwijl wij in een bus moesten wachten. Ik had al besloten om niet meer terug in het vliegtuig te gaan, toen de stewardess ons het bericht bracht dat we weer konden vliegen. Dit keer in een ander vliegtuig. Binnen 20 minuten zaten we weer in de lucht, richting Sint Petersburg.
De rest van de vlucht geen problemen gehad en op het Russische vliegveld was ik relatief snel langs de douane, duurde maar twee uur. Buiten aangekomen stonden allemaal mannetjes met een hoop batches opgespeld te roepen dat zij de goedkoopste taxi richting de stad hadden. Met een stoïcijnse blik liep ik er voorbij, richting de bushalte. Ik moest bus 13 hebben, richting het eerste metrostation van de stad, daar de metro in, een keer overstappen en dan eindelijk mijn host ontmoeten. Na eerst een kwartier gezocht te hebben naar een ticketverkoop voor de bus, zonder succes, stapte ik er maar in een. Het bleek dat er een dametje in de bus de tickets a 21 roebel (60 cent ofzo) verkocht. Natuurlijk ging dit hartstikke subtiel, ik praatte Engels tegen haar, zij Russisch tegen mij. Gelukkig schoot een Russische schone mij te hulp en zij loodste mij ook richting de metro.
Stoïcijnse blikken blijken hier geen uitzondering, iedereen in de metro keek zo. Snel bedankte ik Evgenia, welke met de van mijn verkregen Hollands klompje richting haar Engels lessen vertrok. Ik had de metro richting het noorden te pakken, nu werd het metrostations tellen om te weten waar ik moest overstappen. Dit lukte aardig, na een overstap kwam ik op Vladimirskaya aan. Daar stond mijn host te wachten, welke me meenam naar een ander deel van Sint Petersburg. Er kwamen herinneringen op van Lagos, echter leek mij dit niet verstandig om te zeggen.
Hopelijk gaan de twee weken traag, want dan lijkt de terugtocht richting Nederland verder weg. Dit is met dezelfde vliegtuigen, via dezelfde vliegvelden. Maar dan heb ik gelukkig weer twee geweldige weken extra achter de rug. Here I come Sint Petersbourg!
“Never travel faster than your guardian angel can fly.”
De positieve adrenaline als ik normaal heb, stelde op dit moment niets meer voor. Ik scheet alle kleuren in me broek. Steeds vielen we weer een stuk naar beneden, turbulentie of zaten we echt in problemen? Geen idee, want de piloot bleef maar in het Ests door de intercom roepen. Eerlijk gezegd heb ik geen idee meer wat ik dacht, alleen dat mijn vakanties normaal niet zo ‘avontuurlijk’ beginnen. Naar beneden kijkend, zag ik de afstand tot de grond steeds kleiner worden, echter geen landingsbaan te ontdekken. Minuten leken voorbij te kruipen, maar daar was hij eindelijk. Stuntelend kwamen we aangevlogen, landde op een manier waardoor je zeeziek werd, maar we stonden weer op de grond.
Op de grond stonden zes man klaar om naar de motor te kijken, terwijl wij in een bus moesten wachten. Ik had al besloten om niet meer terug in het vliegtuig te gaan, toen de stewardess ons het bericht bracht dat we weer konden vliegen. Dit keer in een ander vliegtuig. Binnen 20 minuten zaten we weer in de lucht, richting Sint Petersburg.
De rest van de vlucht geen problemen gehad en op het Russische vliegveld was ik relatief snel langs de douane, duurde maar twee uur. Buiten aangekomen stonden allemaal mannetjes met een hoop batches opgespeld te roepen dat zij de goedkoopste taxi richting de stad hadden. Met een stoïcijnse blik liep ik er voorbij, richting de bushalte. Ik moest bus 13 hebben, richting het eerste metrostation van de stad, daar de metro in, een keer overstappen en dan eindelijk mijn host ontmoeten. Na eerst een kwartier gezocht te hebben naar een ticketverkoop voor de bus, zonder succes, stapte ik er maar in een. Het bleek dat er een dametje in de bus de tickets a 21 roebel (60 cent ofzo) verkocht. Natuurlijk ging dit hartstikke subtiel, ik praatte Engels tegen haar, zij Russisch tegen mij. Gelukkig schoot een Russische schone mij te hulp en zij loodste mij ook richting de metro.
Stoïcijnse blikken blijken hier geen uitzondering, iedereen in de metro keek zo. Snel bedankte ik Evgenia, welke met de van mijn verkregen Hollands klompje richting haar Engels lessen vertrok. Ik had de metro richting het noorden te pakken, nu werd het metrostations tellen om te weten waar ik moest overstappen. Dit lukte aardig, na een overstap kwam ik op Vladimirskaya aan. Daar stond mijn host te wachten, welke me meenam naar een ander deel van Sint Petersburg. Er kwamen herinneringen op van Lagos, echter leek mij dit niet verstandig om te zeggen.
Hopelijk gaan de twee weken traag, want dan lijkt de terugtocht richting Nederland verder weg. Dit is met dezelfde vliegtuigen, via dezelfde vliegvelden. Maar dan heb ik gelukkig weer twee geweldige weken extra achter de rug. Here I come Sint Petersbourg!
“Never travel faster than your guardian angel can fly.”
-
13 Mei 2012 - 19:48
Jan En Annemiek:
hoi bas een spannende start van de trip
petersburg is een mooie stad.
hermitage, en ten noorden van de stad het tsaren eiland of hoe het eigenlijk precies heet heel veel veilige avonturen gewenst iedergeval
gr jan en annemiek -
14 Mei 2012 - 04:57
Janny:
Basje...wat een wereld reiziger ben je toch!!! Geweldig goed bezig..
Ik lees je berichtjes met plezier.
Fijne tijd nog daar en doe voorzichtig.
Dikke kus . Janny -
14 Mei 2012 - 08:27
Aukje:
Wat een verhaal weer. Je beleeft nog eens wat. En nu was je er niet op uit om avontuur te beleven.Dus de volgende keer krijg je een beschermengeltje mee net als Koen. Geniet er nog van, wij zijn de hele week offline.
Pa en Ma -
14 Mei 2012 - 10:34
Irma:
Hoi Bas,
Tjonge, wat zal je hem geknepen hebben!!!
Hopelijk heb je verder een fijne tijd.
Veel plezier en voor straks weer veilig en gezond thuis.
De Buurf.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
